Przejdź do zawartości

Piotr Kuźniak

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Piotr Kuźniak
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

15 kwietnia 1948
Poznań

Zawód

wokalista, gitarzysta, aranżer

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Brązowy Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”

Piotr Walenty Kuźniak (ur. 15 kwietnia 1948 w Poznaniu) – polski wokalista, aranżer i multiinstrumentalista. Członek i solista Poznańskich Słowików. W 1993 po reaktywacji Trubadurów zastąpił Krzysztofa Krawczyka.W zespole tym występował do 2022. Sporą popularność przyniosły mu interpretacje piosenek Czesława Niemena. Od 2012 członek zespołu „Poznakowski Band”.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W wieku 4 lat rozpoczął naukę gry na akordeonie. Jako kilkuletni chłopiec był solistą orkiestry akordeonistów Woźniewicza, z którą nagrywał dla Programu II Polskiego Radia.

W 1956 wziął udział w egzaminie do Poznańskich Słowików. Piotr Kuźniak zastąpił Wojtka Kordę. Po pół roku został solistą. W chórze śpiewał do wiosny 1963. Brał m.in. udział w nagraniu płyty „Poznańskie Słowiki Śpiewają”, z utworami Mozarta, Chopina i Paderewskiego. Z chórem koncertował m.in. w Bułgarii, Rumunii oraz we Francji. W szkole podstawowej założył duet ze swoją siostrą, grającą na marakasach. Za namową gitarzysty, Leszka Patalasa, utworzyli trio.

W 1962 wystartowali w kategorii duetów i tercetów na szczecińskim Festiwalu Młodych Talentów w którym zajęli pierwsze miejsce przed duetem Klenczon-Wargin i duetem sióstr Teorlachidu-Teodozjadu. Tam też poznał Czesława Wydrzyckiego (Niemena), który startował w kategorii solistów i znalazł się w złotej dziesiątce. W duecie ze swoją siostrą występował w programach Telewizji Poznań. Można ich było zobaczyć i usłyszeć w programach „Klub Pijących Tran” i „Spotkania z Kajtusiem” oraz na imprezach dziecięcych organizowanych przez Estradę Poznańską.

W 1962 rozpoczął naukę w Technikum Łączności w Poznaniu. W tym samym roku założył zespół „Szafiry”, do którego dwa lata później dołączyła Anna Jantar. Później występował z zespołem „Bardowie”, oraz podczas Festiwalu Muzyki Nastolatków we Wrocławiu w 1967 z wrocławskim zespołem „Nastolatki” (później „Homo Homini”), zajmując drugie miejsce po zespole „Skaldowie”. Po maturze w 1968 rozpoczął naukę w Studium Nauczycielskim, wydział Wychowanie Muzyczne. W tym samym czasie założył zespół „Manufaktura czterech Dyrektorów” z którym zajął pierwsze miejsce na Festiwalu Muzyki Underground. Za namową Anny Jantar przystąpił do zespołu „Waganci”, z którym nagrał jedyną płytę tego zespołu z przebojem „Co ja w tobie widziałam”. Po rozpadzie zespołu wyjechał na dwa lata do Finlandii.

W 1974 Aleksander Maliszewski zaangażował go do zespołu akompaniującego Urszuli Sipińskiej, w którym grał pół roku razem z Jackiem Nowakiem (dziś kontrabasistą orkiestry symfonicznej w Trondheim), Januszem Piątkowskim (pianista, kompozytor i właściciel studia), perkusistą Markiem Surdykiem, Aleksandrem Maliszewskim na puzonie oraz Adamem Bardabuszem na trąbce. Z Alibabkami oraz Tadeuszem Woźniakiem i Andrzejem Dąbrowskim odbyli trasę koncertową po ZSRR. Po trasie koncertowej utworzył z Andrzejem Dąbrowskim pierwszy męski duet w Polsce, nagrywając wiele piosenek dla polskiego radia. „A ty się bracie nie denerwuj”, to jedna z piosenek śpiewanych w duecie, która znalazła się na płycie „Polska Gola”. W 1975 wyjechał na kontrakt Agencji Artystycznej „Pagart” do Finlandii, gdzie grał do 1980. Od 1980 grał w Norwegii z zespołem „Happy Band”, a później z różnymi zespołami polskimi oraz zagranicznymi (fińską piosenkarką Marion i włoskim piosenkarzem Robertino Roletti). W wolnych chwilach współpracował w Polsce z Ryszardem Poznakowskim nagrywając piosenki. Z jedną z nich wziął udział w Festiwalu Polskiej Piosenki w Opolu, zdobywając trzecie miejsce („Słowa na wiatr”, 1988).

W 1992 nagrał piosenki na potrzeby Teatru Syrena do musicalu „Ostry Makijaż” Ryszarda Poznakowskiego oraz piosenki na płytę „Nie umiem zmieniać przyjaciół”, tego samego kompozytora. W 1993 został członkiem zespołu Trubadurzy, w którym zastąpił Krzysztofa Krawczyka. W 1986 nagrał solową płytę „Słowik Poznański śpiewa Kolędy”. W 1997 grając koncerty w Australii, na prośbę Polonii australijskiej nagrał płytę „Piotr Kuźniak, One Man Orchestra śpiewa i gra polskie i zagraniczne przeboje we własnych aranżacjach”, a w 1998 wraz z zespołem „Trubadurzy” płytę „Zagrajmy rock and rolla jeszcze raz”. Latem 1988 roku ukazała się jeszcze jedna płyta zespołu „Znamy się tylko z widzenia – Złote przeboje”, która zyskała status „złotej płyty”. W latach 2004–2005 odbył po Polsce trasę koncertową promującą płytę z nowymi interpretacjami piosenek swojego długoletniego kolegi, Czesława Niemena.

W 2005 wraz z Marianem Lichtmanem, Sławomirem Kowalewskim i Jackiem Malanowskim zaangażował się w kampanię wyborczą Samoobrony (m.in. powstał teledysk Polskę trzeba zLepperować), co spowodowało, że z zespołu odszedł Ryszard Poznakowski[1]. W 2007 zaangażował się w akcję na rzecz jednomandatowych okręgów wyborczych i nagrał z tej racji piosenkę z teledyskiem „Jednomandatowo wybierzemy posły”[2].

W 2010 wraz z zespołem wystąpił w teledysku „Bez Ciebie tak mi źle”. Od 2012 występuje również w zespole Ryszarda Poznakowskiego „Poznakowski Band”.

W 2023 piosenkarz świętował 70-lecie kariery scenicznej. Z tej okazji występował w wielu miastach w Polsce z jubileuszowymi koncertami. Podczas nich oprócz uznanych orkiestr, towarzyszył mu Ryszard Poznakowski, który wspólnie z nim śpiewał do niektórych utworów oraz grał na keyboardzie. Jesienią 2022 odszedł z zespołu Trubadurzy[3].

Wybrana dyskografia

[edytuj | edytuj kod]
Występ Trubadurów (2005)

Z zespołami

[edytuj | edytuj kod]
  • „Waganci”: Co ja w tobie widziałam, Polskie Nagrania „Muza” N0634, 1971[4]
  • „Trubadurzy”: Znamy się tylko z widzenia, Polskie Nagrania „Muza” PNCD 389, 1998[5]
  • „Trubadurzy”: Zagrajmy rock & rolla jeszcze raz, Koart KO111-2 1998
  • „Trubadurzy”: The Best – Cóż wiemy o miłości, Agencja Artystyczna MTJ, 2006[5]

Solowa

[edytuj | edytuj kod]
  • Słowik poznański śpiewa Kolędy (ALDRI 1986)
  • Piotr Kuźniak „One Man Orchestra” gra i śpiewa polskie i zagraniczne przeboje, Jim Wowa Gatsby, Sydney, 1997
  • Piotr Kuźniak w hołdzie Czesławowi Niemenowi śpiewa i gra złote przeboje, 2005

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

W 2004 wraz z pozostałymi członkami zespołu Trubadurzy został odznaczony przez Prezydenta RP Aleksandra Kwaśniewskiego Złotym Krzyżem Zasługi[6][7].

18 kwietnia 2011 w Filharmonii Łódzkiej im. Artura Rubinsteina, podczas jubileuszowego koncertu Trubadurów, otrzymał z rąk wojewody łódzkiego Jolanty Chełmińskiej nadany przez ministra kultury i dziedzictwa narodowego Bogdana Zdrojewskiego Brązowy Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”[8].

W 2018 został odznaczony Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”[9]. W 2023 otrzymał Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski[10].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]